Η πλέον γνωστή και απόλυτα τεκμηριωμένη δράση της πρόπολης είναι η αντιμικροβιακή, μυκοστατική καθώς και η δράση της εναντίον ιών (Lindenfelser 1967, Ghisalberti 1979, Grange & Davey 1990, Hegazi et al 2000, Sforcin et al 2000).
Επίσης έχει τεκμηριωθεί ότι η πρόπολη δρα εναντίον ελκών (π.χ. έλκη στομάχου) ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα και έχει κυττοστατική δράση και αντι-υπερτασικές ιδιότητες (Banskota 1 al. 2001).
Στην αντιμικροβιακή της ειδικότερα δράση οφείλεται η ταρίχευση μεγαλόσωμων εχθρών του μελισσιού (ποντίκια, νυχτόβιες πεταλούδες), τους οποίους οι μέλισσες κεντρίζουν και θανατώνουν μέσα στην κυψέλη, αλλά αδυνατούν να απομακρύνουν από εκεί τα πτώματά τους.
Η πρόπολη δρα και ως τοπικό αναισθητικό (Paintz & Metzner 1979) πολλαπλάσια ισχυρότερο και από την κοκαΐνη (Ghisalberti 1979). Αυτή η ιδιότητά της την καθιστά αποτελεσματική σε περιποιήσεις πληγών αλλά και σε περιπτώσεις ελκών του λάρυγγα. Από τις υπεύθυνες ουσίες οι οποίες προκαλούν την αναισθησία θεωρούνται ότι είναι και οι εστέρες του καφεϊκού οξέος (Paintz & Metzner 1979).
πηγή: Μ. Υφαντίδης, καθηγητής στο Εργαστήριο Μελισσοκομίας του Τμήματος Γεωπονίας του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης