Τα εδάφη, ανάλογα με την οξύτητά τους (ph) χωρίζονται χονδρικά σε 3 κατηγορίες:
1. Όξινα εδάφη, με ph από 0 (εξαιρετικά όξινα) εως ph 6
2. Ουδέτερα εδάφη, με ph από 6 εως 8 και
3. Αλκαλικά εδάφη (βασικά), με ph από 8 εως 14 (εξαιρετικά αλκαλικά)
Αρχείο | 10 Μαρτίου, 2013
Κατηγορίες καλλιεργήσιμων εδαφών
Σήμερα τα καλλιεργήσιμα εδάφη διακρίνονται στις παρακάτω γενικές κατηγορίες:
- Σε αμμώδη. Αυτά έχουν για κύριο συστατικό τους την άμμο. Είναι χαλαρά και αφράτα, εύκολα στην καλλιέργεια. Το νερό, ο ήλιος και ο αέρας περνούν μέσα τους εύκολα και σε μεγαλύτερο βάθος. Όμως δε συγκρατούν υγρασία και οι θρεπτικές ουσίες της επιφάνειας τους ξεπλένονται εύκολα. Ακόμα, το χειμώνα ψύχονται γρήγορα και το καλοκαίρι θερμαίνονται πολύ. Τα φυτά, που δεν έχουν βαθιές ρίζες, δε βρίσκουν πολλές θρεπτικές ουσίες στα εδάφη αυτά, δε στηρίζονται γερά και όταν φυσά δυνατός άνεμος, τα ρίχνει κάτω ή τα ξεριζώνει και όταν πιάνουν ζέστες, παύουν να αναπτύσσονται, αν δεν ξεραθούν τελείως. Τα αμμώδη εδάφη χάνουν τα μειονεκτήματά τους αυτά, αν τα ανακατέψουμε με αργιλόχωμα, οπότε γίνονται αργιλοαμμώδη ή με χωνεμένη κοπριά.
- Σε αργιλώδη ή κοκκινοχώματα. Σε αυτά πλεονάζει η άργιλος (χώμα που χρησιμοποιούν στην κεραμοποιία). Τα εδάφη αυτά έχουν μεγάλη συνεκτικότητα και δύσκολα περνούν μέσα τους βαθιά το νερό, ο ήλιος κι ο αέρας. Το χειμώνα δεν τα διαπερνά το κρύο, αλλά στην επιφάνειά τους είναι ψυχρά. Το καλοκαίρι κρατούν υγρασία, αλλά στις μεγάλες ζέστες σκάζουν, δημιουργώντας βαθιές ρωγμές. Οι ρίζες των φυτών δυσκολεύονται να προχωρήσουν βαθιά, υποφέρουν από ασφυξία και στις ξηρασίες, όταν εξατμίζεται όλη η επιφανειακή υγρασία, παύει κάθε ανάπτυξή τους και μαραζώνουν. Τα αργιλώδη εδάφη γίνονται κατάλληλα για καλλιέργεια, όταν ρίξουμε άμμο (όχι θαλασσινή, γιατί έχει αλάτι) ή κοπριά χωνεμένη ή και αχώνευτη.
Πως μπορούμε να βρούμε την σύσταση του εδάφους μας;
Πριν δούμε πως θα βρούμε την σύσταση του χώματος μας να αναφέρουμε με λίγα λόγια από τι αποτελείται το χώμα. Το χώμα αποτελείται από 3 βασικά συστατικά την άργιλο , την ύλη (λάσπη) και την άμμο. Σε κάθε χώμα βρίσκουμε σε διαφορετική αναλογία τα παραπάνω υλικά. Βέβαια στο έδαφος υπάρχουν και άλλα υλικά αλλά τα παραπάνω είναι αυτά που είναι τα βασικά συστατικά για να δούμε τι χώμα έχουμε. Η άργιλος είναι ο πιο λεπτός κόκκος (<0.002 mm), ύλη (0.002–0.05 mm) και η άμμος ο πιο χονδρός κόκκος (0.05–2.00 mm). Για να δούμε λοιπόν πως θα βρούμε από τι αποτελείται το χώμα μας θα πρέπει από τον κήπο μας να πάρουμε από 3-4 διαφορετικά σημεία λίγο χώμα. Μετά ανακατεύουμε όλο το χώμα που έχουμε μαζέψει καλά. Στην συνέχεια παίρνουμε ένα γυάλινο βάζο γεμίζουμε το 1/3 με χώμα και τα υπόλοιπα 2/3 με νερό. Κλείνουμε το βάζο καλά και αρχίζουμε να το κουνάμε καλά. Μετά αφήνουμε το βάζο σε ένα σημείο με σκιά για τουλάχιστον μια εβδομάδα να ηρεμήσει. Μετά από λίγες μέρες θα δούμε πως στο βάζο έχουν χωριστεί σε στρώματα τα 3 βασικά συστατικά. Κάτω κάτω θα έχει μαζευτεί η άμμος (ίσως και κάποια πετραδάκια) , στην μέση θα βρίσκεται η ίλυ και στο πάνω στρώμα η άργιλος. Αυτό που θα επιπλέει θα είναι τα οργανικά υλικά. Επομένως το στρώμα που θα είναι πιο μεγάλο , αυτό θα είναι και το χώμα μας. Για παράδειγμα αν έχουμε μεγαλύτερο στρώμα σε άμμο το χώμα μας θα λέγεται αμμώδες και αυτό σημαίνει σε αυτή την περίπτωση πως το έδαφος δεν κρατά πολύ νερό, υπάρχει καλή στράγγιση και ο αέρας κυκλοφορεί καλά στο χώμα. Αν είναι αργιλώδες το έδαφος , θα κρατά νερό και δεν θα αερίζεται καλά. Άρα καταλαβαίνουμε πως από μόνο του το κάθε συστατικό δεν είναι καλό για αυτό η μίξη αυτών των τριών (άργιλος , ύλη , άμμος) και με την σωστή αναλογία μπορούμε να πετύχουμε ένα καλό χώμα. Έτσι αν μάθουμε τι χώμα έχουμε θα ξέρουμε και το τι φυτά μπορούμε να διαλέξουμε.