Η αποφυγή καλλιέργειας ακόμη και σβαρνίσματος του εδάφους των οπωροφόρων έδειξε ότι όχι μόνο μειώνονται οι δαπάνες για μηχανήματα, πετρέλαιο και εργατικά, αλλά είναι και επωφελής για τη δομή και την ευφορία του εδάφους.

Αρκετοί αγρότες καλλιεργούν ελαφρά το έδαφος των οπωρώνων για την καταστροφή των ζιζανίων και το αφράτεμα του εδάφους για τη συγκράτηση της υγρασίας. Με τον τρόπο αυτό οι επιφανειακές ρίζες των δέντρων καταστρέφονται και η μικροχλωρίδα και κυρίως η μικροπανίδα του εδάφους παθαίνουν μεγάλες ζημιές. Στο έδαφος συνυπάρχουν πλήθος ζώντων μικροοργανισμών, έντομα, ακάρεα και γαιοσκώληκες. Τεράστιο πλήθος από υφές μυκήτων αναπτύσσεται μέσα στο εδαφικό οικοσύστημα.
Βασικό συστατικό παραγωγικού εδάφους είναι η οργανική ουσία που προκύπτει κυρίως από τη σήψη των φύλλων και άλλων φυτικών μερών. Χωρίς οργανική ουσία δεν μπορούν να αναπτυχθούν οι κοινωνίες των βακτηρίων και των μυκήτων και στη συνέχεια των άλλων ζωικών και φυτικών οργανισμών.
Πολυετής πρακτική στο Ινστιτούτο φυλλοβόλων δέντρων στη Νάουσα και στο Αγρόκτημα της Γεωπονικής Σχολής του Α.Π.Θ. στη Θεσσαλονίκη έδειξε ότι η μη καλλιέργεια του εδάφους των οπωρώνων σε συνδυασμό και άλλων τεχνικών είναι η πλέον ενδεδειγμένη.
Το έδαφος του οπωρώνα θα πρέπει να είναι ισοπεδωμένο και χωρίς λακκούβες. Τα ζιζάνια πρέπει να κόβονται τακτικά με χλοοκοπτικό κοντά στο έδαφος και να αφήνονται επιτόπου να σαπίσουν, ώστε να εμπλουτίσουν το έδαφος με οργανική ύλη και να το κάνουν πιο αφράτο και καλώς αερισμένο.
Τα ζιζάνια που μένουν ανέπαφα στις γραμμές των κορμών των δέντρων, επειδή το μηχάνημα δεν μπορεί να πλησιάσει προκειμένου να αποφευχθεί πιθανός κίνδυνος πληγών στους κορμούς, καταστρέφονται με κατάλληλα εγκεκριμένα ζιζανιοκτόνα. Η καταστροφή της αυτοφυούς βλάστησης κοντά σε κορμούς, ιδιαίτερα ευαίσθητων ειδών, όπως των εσπεριδοειδών και των φυλλοβόλων καρποφόρων, είναι απαραίτητη επειδή η βλάστηση αυτή διατηρεί τοπική υγρασία και έτσι μπορούν να αναπτυχθούν ασθένειες του λαιμού, ιδιαίτερα φυτόφθορες.