‘Αζωτο (Ν):
Το άζωτο είναι ένα από τα πλέον σπουδαία στοιχεία διότι είναι απαραίτητο για τον σχηματισμό των αμινοξέων, πρωτεϊνών και πολλών άλλων οργανικών ενώσεων που αποτελούν το 40-50% της ξηράς ουσίας του πρωτοπλάσματος.
Οι αζωτούχες ενώσεις μεταφέρονται εκεί όπου το φυτό παρουσιάζει έντονη κυτταροδιαίρεση (κορυφές βλαστών και ριζών, αυξανόμενοι καρποί) και γι΄ αυτό τα συμπτώματα έλλειψης του αζώτου παρατηρούνται στα παλαιότερα φύλλα του δένδρου και σχεδόν ποτέ στις κορυφές των βλαστών. Το άζωτο είναι απαραίτητο για την κανονική ανάπτυξη των καρπών που το εδώδιμο τμήμα είναι το σπέρμα τους, όπως αμύγδαλο και καρύδι. Πρέπει να είναι διαθέσιμο στο δένδρο όταν αρχίζει η αύξηση του σπέρματος των καρπών αυτών.
ΠΡΟΣΟΧΗ: Η περίσσεια αζώτου προκαλεί ζωηρή βλάστηση (βλαστομανία), καθυστέρηση της έναρξης καρποφορίας, σχηματισμό μικρού αριθμού ανθέων, οι κόκκινοι καρποί δεν αναπτύσσουν ικανοποιητικό επίχρωμα, τα δένδρα δείχνουν ευπάθεια στις μυκητολογικές ασθένειες, στα μυζητικά έντομα (αφίδες), στα βακτήρια κ.ά.
Φώσφορος (Ρ):
Ο φώσφορος είναι απαραίτητος για τον σχηματισμό των βασικών ενώσεων όπως RNA, DNA, ΑΤΡ, φωσφολιπίδια, νουκλεοπρωτεΐνες και άλλες οργανικές ενώσεις. Στα κύτταρα ο φωσφόρος απαντάται ως ανόργανος στα χυμοτόπια (90% περίπου) και ως οργανικός (10%) στο κυτόπλασμα.
Νεαροί ιστοί και νεαρά φύλλα περιέχουν περισσότερο φωσφόρο παρά τα λοιπά μέρη του δένδρου και γενικώς ακολουθεί το Ν (άζωτο) όσον αφορά την ευκινησία μέσα στο δένδρο.
Η αναλογία Ν:Ρ στους διαφόρους ιστούς του δένδρου είναι 6:1. Ως προς τους καρπούς, η περιεκτικότητα σε Ρ ακολουθεί περίπου την ίδια σειρά όπως και εκείνη σε Ν, με τη διαφορά ότι αποτελεί περίπου το 1/10 αυτού. Καρποί με υψηλή συγκέντρωση Ρ είναι τα καρύδια (0,65%), μέση τα κεράσια (0,31%), και μικρή τα μήλα (0,14%). Απορροφάται ως ΗΡ04″ ή και Η,Ρ04. Είναι δυσκίνητος στο έδαφος.
Κάλιο (Κ):
Το κάλιο, παρόλο που δεν συμμετέχει στον σχηματισμό οργανικών ενώσεων, όπως το Ν και ο Ρ, βρίσκεται σε μεγάλες συγκεντρώσεις στους ιστούς και παίζει σπουδαίο ρόλο στην αύξηση των δένδρων ρυθμίζοντας τον μεταβολισμό των υδατανθράκων και ιδιαίτερα την μεταφορά αυτών, την διαπνοή και την φωτοσύνθεση (κλείσιμο και άνοιγμα των στομάτων) και ενεργοποιώντας 50-60 ένζυμα. Το κάλιο είναι απαραίτητο στο να διατηρούνται οι πρωτεΐνες στην κατάλληλη μορφή και έτσι να είναι τα ένζυμα ενεργά.
Η μεγάλη ευκινησία του καλίου μέσα στο δένδρο και η χρησιμοποίηση του από τα αναπτυσσόμενα όργανα εξηγεί την εκδήλωση συμπτωμάτων στα παλαιά και όχι στα νεαρής ηλικίας φύλλα.
Καρποί πλούσιοι σε κάλιο είναι τα αμύγδαλα (1%), μέτρια τα ροδάκινα (0,4%) και χαμηλής περιεκτικότητας τα αχλάδια (0,134%). Το στοιχείο αυτό βρίσκεται σε μεγαλύτερη συγκέντρωση από τα δύο προηγούμενα στοιχεία Ν και Ρ.
Ιδιαίτερα το κάλιο φαίνεται ότι παίζει σπουδαίο ρόλο στην καρποφορία και γι΄αυτό λέγεται από τους παραγωγούς «ρίξε άζωτο για βλάστηση και κάλιο για κάρπηση».
πηγή: Ειδική δενδροκομία, Μ Βασιλακάκης