Επειδή τα φρέσκα φρούτα συνήθως διατηρούνται για μικρό χρονικό διά­στημα, πρέπει να εφαρμόσουμε συγκεκριμένες μεθόδους, αν θέλουμε να τα διατηρήσουμε για περισσότερο καιρό. Προκειμένου να κονσερβοποιήσουμε τα φρούτα σωστά, πρέπει να γνωρίζουμε κατ’ αρχήν, γιατί τα τρόφιμα, με την πά­ροδο του χρόνου αλλοιώνονται.

Η χημική μετατροπή των φρούτων εκ­δηλώνεται εξωτερικά με το «καφέ χρώ­μα» που βλέπουμε στα μήλα, στ΄ αχλάδια και στις μπανάνες. Κατά τη διαδικασία αυ­τή, μέσω του ατμοσφαιρικού αέρα, οξει­δώνονται συγκεκριμένες ουσίες της σάρ­κας του φρούτου, πράγμα που σημαίνει ότι μεταβάλλονται χημικά. Η μεταβολή αυτή. πραγματοποιείται συνήθως εντός λίγων λεπτών, παρόλο που η αλλοίωση του φρούτου δεν είναι άμεσα ορατή.

Αντίθετα, η μικροβιακή αποσύνθεση των φρούτων τα κάνει δυσάρεστα στη γεύση και ενδεχομένως και δηλητηριώ­δη για την ανθρώπινη κατανάλωση.

Συνέχεια →

Όπως είναι γνωστό οι καρποί της καστανιάς διακρίνονται σε κάστανα και μαρρόνια. Τα κριτήρια με τα οποία γίνεται αυτή η διάκριση είναι συμβατικά και στηρίζονται κυρίως στην μορφολογία του καρπού. Στην Γαλλία ονομάζονται μαρρόνια οι καρποί που το αμύγδαλο τους αποτελείτε από ένα μόνο σπέρμα και κάστανα οι καρποί που το αμύγδαλο τους αποτελείτε από περισσότερα σπέρματα σαφώς διαχωρισμένα μεταξύ τους, εφόσον το κάθε ένα περιβάλλεται
από την δική του επιδερμίδα. Ο αριθμός των σπερμάτων ανά καρπό μπορεί να φτάσει και τα πέντε, αλλά η πιο συνηθισμένη περίπτωση είναι αυτή των δύο σπερμάτων. Κάνοντας μια τομή στο μέσον και κάθετα προς τον άξονα του καρπού διακρίνουμε αμέσως αν το αμύγδαλο είναι ολόκληρο (μαρρόνι) ή είναι πολύσπερμο (κάστανο). Μια ποικιλία λοιπόν παίρνει το χαρακτηριστικό μαρρόνι όταν παρουσιάζει κάτω από 12% καρπούς με διπλά ή περισσότερα
σπέρματα και κάστανο όταν ξεπερνάει το 12%. Αντίθετα το μέγεθος του καρπού δεν παίζει κανένα ρόλο στο χαρακτηριστικό αυτό και μαρρόνια ονομάζονται και οι μικροί καρποί αρκεί
να μην έχουνε διπλά σπέρματα.

Συνέχεια →

Τι προβλέπεται στον Κανονισμό (ΕΟΚ) 2092/91

Σύμφωνα με τον Κανονισμό 2092/91 της ΕΟΚ, η καταπολέμηση των παρασίτων, των ασθενειών και των ζιζανίων στη βιολογική γεωργία πρέπει να γίνε­ται με την εφαρμογή των ακόλουθων μέτρων ή μέ­σων:

• επιλογή των κατάλληλων ειδών και ποικιλιών,
• κατάλληλο πρόγραμμα αμειψισποράς,
• μηχανικές μέθοδοι καταπολέμησης,
• προστασία των φυσικών εχθρών των παρασίτων με τη λήψη κατάλληλων μέτρων (π.χ. φυτοφράκτες, φωλιές, διασπορά ωφελίμων κ.ά.),
• καταστροφή των ζιζανίων με φωτιά.

Η χρήση φυτοπροστατευτικών προϊόντων επιτρέπε­ται μόνον σε περιπτώσεις που η καλλιέργεια κινδυνεύει άμεσα και εφόσον η ανάγκη χρήσης τους αναγνωρίζεται από τον οργανισμό ή την αρχή ελέγχου. Ενδεικτικά αναφέρονται στη συνέχεια, ορισμένες δραστικές ουσίες και τα αντίστοιχα σκευάσματα, από αυτά που είναι εγκεκριμένα στην Ελλάδα, που θα μπορούσαν να χρησι­μοποιηθούν στη βιολογική γεωργία.

Συνέχεια →

Ιανουάριος: Πορτοκάλια, λεμόνια, μανταρίνια, γκρέιπ φρουτ, μήλα, λάχανα, κουνουπίδι, μαρούλι, καρότα, σέλινο, σταφίδες (μελαχρινές ή ξανθές), καρύδια, αμύγδαλα, κάστανα.

Φεβρουάριος: Λεμόνια , πορτοκάλια , μήλα (ψυγείου, συγκομιδή Οκτωβρίου) , κουνουπίδι , λάχανο , καρότα , μαρούλια , ραδίκια , σταφίδες (ξανθές, μαύρες), κάστανα , αμύγδαλα , καρύδια

Μάρτιος: Λεμόνια, πορτοκάλια, μήλα(ψυγείου) , αγκινάρες, καρότα, λάχανο, κουνουπίδι, μαρούλια, ραδίκια, σπανάκι, σέλινο.

Απρίλιος: Μήλα, φράουλες, αγκινάρες, κρεμμύδια φρέσκα, καρότα , μαρούλια.

Μάιος: Καλοκαιρινά πορτοκάλια (βαλένσια) , φράουλες, κεράσια, αρακάς, αγκινάρες, κολοκύθια, παντζάρια, κρεμμύδια φρέσκα, πατάτα ανοιξιάτικη, βλίτα.

Ιούνιος: Βερίκοκα(πρώιμα), κεράσια, φράουλες, ροδάκινα(πρώιμα), φασολάκια, αγγούρια, βλίτα, κρεμμύδια φρέσκα, ντομάτες πρώιμες, πατάτα ανοιξιάτικη.

Συνέχεια →

Η συνεισφορά του επώνυμου προϊόντος στην ανάπτυξη της αγροτικής οικονομίας

Επώνυμα είναι τα προϊόντα που αγοράζονται καθημερινά, κυρίως από καταστήματα τύπου σούπερ μάρκετ και τα οποία διατίθενται σε εθνι­κό επίπεδο, χρησιμοποιούν και βασίζονται σε επενδύσεις marketing, όπως η διαφήμιση, για να δημιουργήσουν και να διατηρήσουν μια ξεχωριστή ταυτότητα, τη μάρκα. Με άλλα λόγια είναι τα προϊόντα, τα οποία επιδιώκουν με διάφορες ενέργειες να δημιουργήσουν επώνυμη ζήτηση γι’ αυτά από τους καταναλωτές. Η επωνυμία στα αγροτικά προ­ϊόντα γίνεται διακριτή μέσα από την πιστοποίηση και έχει διάφορες μορφές, είτε μέσω χαρακτηρισμού ως ΠΟΠ, ΠΓΕ κλπ, είτε μέσω της χρήσης τοπωνυμίων.

Συνέχεια →